Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Μοναχικές Γυναίκες !

...


" Είναι βραδιές που θέλω κάπου να μιλήσω,

από ένα χέρι να πιαστώ,

να βγω έξω να ζήσω,

για ένα τσιγάρο, ένα ποτό,

να πιάσω κάποιον να του πω:

"δώσ' μου το χρόνο σου...

κι εγώ θα γείρω το κεφάλι μου στον ώμο σου.

"Μα η τρομαγμένη μου καρδιά μου λέει:

"δε γίνεται".Στου πρώτου άγνωστου το πρώτο "γεια"δεν παραδίνεται.

Εγώ δεν ξέρω αν έχω στάλα λογική.

Φτάνω στο σπίτι, λέω "μπαίνω φυλακή".

Εκείνος έρχεται κοντά μου, μ' αγκαλιάζει

κι ύστερα μόνος στα προβλήματα βουλιάζει.

Παραπονιέται, βλαστημάει τον εαυτό του,

και λίγο πριν το τελευταίο χασμουρητό του

με πιάνει κρίση,σέρνεται απάνω μου τον έρωτα να ζήσει.

Κι εγώ είμαι μόνη, για χρόνια έχτιζα έναν τοίχο.

Ύστερα τρόμαξα και θέλησα να φύγω.

Άρχισα τότε με αγωνία να γκρεμίζω,

να λέω "βοήθα με, Χριστέ" και να δακρύζω.

Πήρα τους δρόμους και διέξοδο ζητούσα,

χαμένα όνειρα και χρόνια κυνηγούσα.

Καπνός και σκόνη,και όλα γύρω μου φωνάζουν "είμαι μόνη".

Οι πιο μεγάλες νύχτες είναι αυτές που κλαις και δε σ' ακούν.

Θυμίζουνε γυναίκες,μοναχικές γυναίκες που πονούν. "
.
.

6 σχόλια:

Νηφάλια Μέθη είπε...

ονειρα γλυκα πολυ :)
και υπνο αναλαφρο φιλαρακι μου

(μ αρεσει αυτο το τραγουδι)

Διαβάτης είπε...

@ Νηφάλια Μέθη ,

Νεφελάκι μου ...

Γλυκειά καληνύκτα αγαπημένη ...

Σήμερα ήσουν στην σκέψη μου.

Σκεφτόμουν , πότε φεύγεις ... και δεν βρεθήκαμε .

Φιλιά πολλά :)

Διψασμένη ψυχή είπε...

Γλυκειά μου,

το τραγούδι αυτό ομολογώ πως δεν το έχω ξανακούσει, είναι όμως πολύ ωραίο.

Σ' ευχαριστώ!!!

Διαβάτης είπε...

@ Διψασμένη ψυχή ,

Καλή σου μέρα αγαπημένη μου.
Κι΄ εγώ πρόσφατα άκουσα αυτό το τραγούδι , και μου άρεσε πάρα πολύ.
Εκφράζει μια σιωπηλή ομάδα αδελφών ψυχών ...

Ας δίνει σε όλους μας δύναμη ο Κύριος .

Ο Θεός μαζί σου.

Την αγάπη μου.

Ανώνυμος είπε...

Γιατί μας στεναχώρησες μ΄αυτό το τραγούδι ;
Εύχομαι να μην σε αντιπροσωπεύει Διαβάτη ...
Εύχομαι ποτέ στη ψυχή σου να μην βιώσεις τέτοιου είδους μοναξιά .

Διαβάτης είπε...

@ Ανώνυμος ,

Γιατί σας στεναχώρησα φίλε μου , ή φίλη μου ;

Κάποια στιγμή πρέπει να βγαίνουμε απ΄ την φυλακή του εγώ μας , και ν΄ αντικρύζουμε όλες τις ομάδες των συνανθρώπων μας .

Μπορεί να ζούμε μέσα στο πλήθος και ταυτόχρονα να βιώνουμε την μεγαλύτερη μοναξιά .

Μπορεί να δείχνουμε χαρούμενοι , και στην ψυχή μας , να βιώνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό .

Ένα είναι το σίγουρο .

Ο Χριστός γεννήθηκε στη γη μας , για να μην είναι κανείς μόνος .

Όταν το διαπιστώσουμε αυτό , τότε η κάθε μοναξιά μας , θα εξαφανισθεί.

Καλή δύναμη και καλή συνέχεια .